فیلم Nonnas یه کار کمدی و خونوادگیه که براساس یه داستان واقعی ساخته شده و میتونید انتظار داشته باشید که استانداردها و سیاق فیلمای نتفلیکسی رو دنبال کرده باشه.

وینس وان، نقش مردی رو بازی میکنه که با از دست دادن مادرش، تصمیم میگیره با کمک چند مادربزرگ، یه رستوران ایتالیایی درست کنه.
منتقدا عقیده دارن که این فیلم تونسته لحظه های احساسی ظریقی خلق کنه و سراغ اغراق گویی هم نرفته.
نویسنده ی گاردین، به این موضوع اشاره کرده که برخلاف خیلی از فیلم های اخیر که نقشای اصلی رو به زن های بالای 60 سال اختصاص دادن، این فیلم دید انسانی تری نسبت به این نوع شخصیت ها داره که به شخصه درست متوجه منظورش نشدم اما توی یکی دو سال اخیر، فیلمایی مثل Book Club، For Brady 80 و The Fabulous Four رو داشتیم که به زندگی زن های بالای 60 سال پرداختن.
شما می تونید از فیلم Nonnas یه داستان ساده و صمیمی درمورد کنار اومدن با فقدان و مرگ رو انتظار داشته باشید.
وینس وان با بازی جو اسکاراولا بعد از ازدست دادن مادرش تصمیم میگیره تا به کمک پول بیمه اش، یه رستوران ایتالیایی در استاتن آیلند افتتاح کنه. اون به جای استخدام سرآشپزهای حرفه ای، مادربزرگ های ایتالیایی یا به اصطلاح نوناس رو به عنوان آشپزهای اصلی به آشپزخونه میاره و هدفش از این کار، ارائه ی غذاهای سنتی و خونگیه.

جو در ابتدا با دوست قدیمی مادرش روبرتا همکاری میکنه و بعد از طریق یه آگهی، چند مادربزرگ دیگه هم به تیمشون اضافه میشن.
این گروه که مشخصا ترکیب چندان رایجی نیستن، چالش های خاص خودشون رو دارن که محتوای اصلی این فیلم رو شکل میده.
نوناس تا حد زیادی درمورد حفظ سنت های خونوادگی، نقش فرهنگ غذایی در ایجاد ارتباط و پیدا کردن معنا در دوره ی فقدان عزیزان هست. فیلم نوعی لحن گرم داره و داستان ساده اما به گفته ی منتقدا، تاثیرگذار رو روایت میکنه.
این فیلم به طور مستقیم یه اثر فمینیستی به حساب نمیاد اما روی نقش زنهای مسن در جامعه و ارزش تجربه شون تاکید کرده. نوناس، زن های مسن رو در نقش های فعال و تاثیرگذاری نشون میده که برخلاف خیلی از آثاری هست که این شخصیت ها رو تبدیل به نقش های فرعی و کم اهمیت میکنن. نوناس روی سنت های خونوادگی و نقش زنان در حفظ فرهنگ آشپزی تاکید داره و می تونه به عنوان نوعی ارجاع به قدرت زنان در جامعه هم دیده بشه.
برخلاف خیلی از کارای کلیشه ای، این اثر سعی نکرده تا زن های سالخورده رو در نقش های کمدی یا وابسته به مردها نشون بده بلکه بهشون شخصیت مستقل و تاثیرگذاری داده. اما بیشتر به سمت یه کار خونوادگی و احساسی رفته تا پیام های واضح فمینیستی.